پیام تبریک رئیس دانشگاه زابل به مناسبت فرارسیدن نوروز ۱۴۰۲ خورشیدی

باسمه تعالی

« بیا که بار دگر گل به بار می‌آید     بیار باده که بوی بهار می‌آید»

ضیافتِ روح افزای نوروز و بهار؛ تاویلِ حیات و تعبیرِ تحول است که هرسال با پایانِ سردی و سیاهی زمستان، چهره می‌گشاید و تصنیفِ طرب‌انگیزِ زندگی می‌سازد و جان‌ها و اندیشه‌ها را به شورِ تغییر و سرزندگی می‌نوازد.

اینک که گردش دوران و سالگشتِ زمان، دیگربار ما را و جهان را در آستانه‌ی روزی نو از سالی نو قرارداده‌است؛ باشد که برفِ باورها و اندیشه‌های کهنه را به آفتابِ خرد از زمستانِ اذهان بزداییم و بهار را بهانه‌ی رویشِ جوانه‌های تحول و نوجویی در وجودمان سازیم و در این موسمِ حیات‌آفرین، همراه و همگام با معجزه‌ی آب و آفتاب و زمین؛ معرفت پیشه گیریم و ابزارِ اندیشه برگیریم و از بذر دانش و دانایی، خوشه‌ی تعالی و جاودانگی برچینیم.

دستِ سپاس به آسمان بلند می‌کنم و از درگاهِ خالق نوروز، برای تمامی عزیزانِ نیک‌دل و نیک‌خصالم در خانواده بزرگ دانشگاه زابل، فرازآمدنِ سالی نیکو و فرخنده فال را طلب می‌نمایم. امیدوارم گرداننده‌ی سال و دوران در این تقارنِ خجسته‌ی بهار طبیعت و بهار قرآن، به همه‌ی تلاشگران و کنشگرانِ نظام آموزش عالی کشور، گام‌هایی استوار برای افراختنِ مشعلِ دانش و سامان‌بخشی به قلمروی فرُّخ‌گسترِ پژوهش را عطا نماید و توفیقِ اجرای بهینه‌ی بایستنی‌ها و شایستنی‌ها به دور از هر درنگ و ایستایی را برای استمرارِ توسعه کمی و کیفی و پیشبردِ اهداف دانشگاه به همه ما ارزانی دارد.

صمیمانه‌ترین شادباش‌های نوروزی پیشکشِ دل‌های مهربان‌تان و شادی و پیروزی و بهروزی به فراوانی از آنِ‌تان باد.